Termin „DDA” oznacza Dorosłe Dzieci Alkoholików. Obejmuje on dorosłych, którzy doświadczyli w dzieciństwie trudności związanych z alkoholizmem lub innymi uzależnieniami jednego bądź obojga rodziców. Nawet po opuszczeniu niezdrowego środowiska rodzinnego osoby doświadczone syndromem DDA borykają się z licznymi problemami i trudnościami. Wynika to z ich doświadczeń z okresu dzieciństwa, kiedy to ich podstawowe potrzeby były ignorowane, tym samym zmuszając dziecko do samodzielnego radzenia sobie nie tylko z własnymi problemami, ale nierzadko również problemami uzależnionego rodzica. W sytuacji, gdy jeden z rodziców był uzależniony (na przykład ojciec), drugi rodzic (na przykład matka), próbując ochronić dziecko, często zwracał się do niego po pomoc. W efekcie powyższego wiele osób dorosłych z syndromem DDA często wini właśnie matkę za trudności, których doświadczali w dzieciństwie.
Jako dzieci DDA cierpieli z powodu braku poczucia bezpieczeństwa, silnego lęku, stresu, wstydu, zazdrości i często błędnych wyobrażeń na temat życia rówieśników. Wszystkie siły skierowane są na próby ukrycia, że w domu dzieje się coś złego.
Czym charakteryzuje się syndrom DDA?
Osoby, które dorastały jako dzieci alkoholików, często zmagają się z emocjonalnymi wyzwaniami i napotykają trudności w budowaniu zdrowych relacji międzyludzkich. Wychowując się w toksycznym środowisku rozwijały one pewne cechy, emocje i zachowania, które pierwotnie służyły im do przetrwania. W dorosłym życiu te same cechy często stają się barierą w codziennym funkcjonowaniu. W wielu przypadkach Dorosłe Dzieci Alkoholików doświadczają ataków lęku i paniki, które wydają się nie mieć racjonalnego uzasadnienia.
Osoby z syndromem DDA w dzieciństwie często doświadczały uczuć bezradności, poczucia winy i wstydu. W dorosłym życiu, mimo prób wyparcia przeszłości, bagatelizowania jej znaczenia lub usprawiedliwiania zachowań rodziców, nieświadomie powielają błędy wynikające z alkoholowych problemów w ich rodzinnych domach. Takie osoby są narażone na popadanie w podobne uzależnienia lub nawiązywanie relacji z osobami zmagającymi się z alkoholizmem. Dodatkowo mogą również borykać się z zaburzeniami osobowości.
Terapia DDA
Głównym zadaniem terapii DDA jest zapewnienie wsparcia. Terapeuta dąży do pomocy w uporządkowaniu i nazwaniu trudnych doświadczeń z przeszłości, umożliwiając osobie z problemem DDA głębsze zrozumienie własnej sytuacji oraz dostrzeżenie powiązań między obecnym życiem a doświadczeniami z dzieciństwa. Najważniejszym elementem terapii jest jednak odciążenie DDA z poczucia winy, które towarzyszy wielu dzieciom alkoholików. Osoby te – bezpośrednio lub pośrednio obarczane winą za problem alkoholowy rodzica – są przekonane, że ponoszą odpowiedzialność za działania i uczucia innych ludzi. To ogranicza zdolność DDA do doświadczania prawdziwej radości życia, bez przejmowania się winą za wszelkie niepowodzenia.
W trakcie terapii osoba z syndromem DDA pracuje nad budowaniem poczucia własnej wartości, rozwija umiejętność nawiązywania relacji z otoczeniem, kształtuje cele i marzenia, a także uczy się asertywności. Wszystko po to, żeby po ukończeniu terapii osiągnąć stabilność emocjonalną i z większym optymizmem podjeść do budowania swojego życia w teraźniejszości.
Terapia DDA Warszawa
Terapia dla osób z syndromem DDA prowadzona jest na ogół w trybie ambulatoryjnym, choć w niektórych przypadkach wskazana jest terapia stacjonarna, a w skrajnych nawet hospitalizacja i/lub dodatkowa farmakologia pod opieką lekarza psychiatry. Starając się jak najlepiej odpowiadać na potrzeby osób dotkniętych problemem alkoholowym – także w sposób pośredni poprzez dorastanie w rodzinie alkoholowej – oferujemy profesjonalną terapię DDA. Zapewniamy przyjazną atmosferę, profesjonalizm terapeutów oraz dyskrecję. Dogodna lokalizacja Ośrodka Leczenia Uzależnień FILAR sprawia, że od lat pozostajemy atrakcyjną alternatywą terapeutyczną dla osób z syndromem DDA z Warszawy i najbliższej okolicy.
